Het is heel geniepig begonnen, en het komt uit Frankrijk! Uitkijken dus! In de laatste fase van de Franse presidentsverkiezingen, tussen de beide rondes, zijn commentatoren plots begonnen de partij van Marine Le Pen radicaal rechts te noemen, en niet langer extreemrechts. Mevrouw Le Pen wilde niet langer extreemrechts genoemd worden. En dus begonnen de private Franse tv-zenders, TF1 op kop, haar partij radicaal rechts te noemen.
Met een Eric Zemmour in de verkiezingsetalage die grossiert in extreemrechtse provocerende praat, is een afzwakking van de ideologische situering van het Rassemblement National enigszins te begrijpen.
Het is interessant te noteren dat verschillende Franse private tv- en radiozenders de heer Bolloré als hoofdaandeelhouder hebben, die zich openlijk opwerpt als voorstander van een christelijk, conservatief Frankrijk en Europa. Maandenlang heeft hij Zemmour als tv-commentator op het publiek los gelaten.
Extremer dan Zemmour is inderdaad moeilijk, maar of Vlaamse media daarom mee moeten gaan in de vervanging van extreemrechts door radicaal rechts? Dat is nochtans wat de VRT-nieuwsdienst heeft gedaan in zijn radioverslagen van de ochtend na de overwinning van Macron, net als de VRT-correspondent in Parijs.
Dit is niet onschuldig!
Gedenk de beroemde zin van Albert Camus “ mal nommer un objet, c’est ajouter au malheur de ce monde.”
Het programma van Marine Le Pen is even extreem als dat van haar vader, ook al hoedt ze zich voor het soort uitspraken dat haar vader berucht maakt. Aan dat programma is NIETS, maar dan ook niets wezenlijks veranderd. Mevrouw Le Pen heeft ook in haar laatste interviews voor de verkiezingen duidelijk gemaakt dat de Franse Grondwet desnoods zou moeten wijken voor de uitslag van een referendum indien die strijdig zou zijn met die Grondwet. Nu, Elchardus en Orban zeggen precies hetzelfde.
Wie slikt dat extreem en radicaal door elkaar kunnen gebruikt worden, omdat ze hetzelfde zouden betekenen (quod non), die begeeft zich op de slippery slope naar de illiberale democratie – of nog erger.
In politiek en ideologie zijn woorden daden, laten we dat nooit vergeten!
Dit stuk is ook gepubliceerd op De Wereld Morgen.