De overtuigde liberaal die ik ben, aanschouwt met lede ogen hoe in talrijke Europese steden de toegang tot openbare ruimte hoe langer hoe meer ingeperkt wordt ten voordele van private of geprivatiseerde initiatieven.
Wereldberoemde pleinen en pleintjes worden volledig ingepalmd door horeca: even zitten kan enkel mits het bestellen van een drankje al dan niet verplicht vergezeld van een hapje.
Elders wordt een grandioos panorama ontsierd door een Ferris Wheel of, God forbid, een indecent wangedrocht als Dinner in the Sky. Van 15 november tot 6 januari zijn vele stadscentra ontsierd door te grote identieke kerstmarken, die de omringende stadszichten aan het zicht onttrekken. De Brusselse Kunstberg wordt regelmatig helemaal geprivatiseerd voor bijvoorbeeld drone-wedstrijden.
Elders, in Rome, Venetië, Parijs en Versailles worden prachtige stadsomgevingen gebanaliseerd tot decor voor modeshows en bijhorende vip’s. Zelfs de esplanade voor het Brusselse Koninklijke Paleis werd al geprivatiseerd voor een meerdaags popmuziekfestival.
COVID-19 leek daar korte metten mee te maken, maar dat heeft nu geleid tot een wildgroei aan terrassen, het ene al wanstaltiger dan het andere. Sukkels van wandelaars moeten zich dan maar een weg banen tussen de tafeltjes door, of op straat lopen, op gevaar af omver gestept te worden.
Ik vind deze ongebreidelde vermarkting van onze stadscentra geen positieve evolutie. Ik had me smart cities anders voorgesteld, met meer respect voor de verscheidenheid van stedelingen.